W ujęciu kodeksowym^[1] przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne równe, co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Leasing – charakterystyka

Leasing^[2] stanowi przede wszystkim formę finansowania inwestycji, skupiającą w sobie zarówno cechy umowy dzierżawy, jak i kredytu. Z jednej strony, korzystającemu (leasingobiorcy) przysługuje prawo do używania towarów niebędących jego własnością, z drugiej natomiast korzystający dokonując płatności za używanie przedmiotu leasingu spłaca jednocześnie jego wartość.

W polskiej praktyce gospodarczej leasing zaczął być wykorzystywany z początkiem lat dziewięćdziesiątych i od tego czasu notuje dynamiczny rozwój, który zawdzięcza przemianom systemowym i gospodarczym w Polsce oraz towarzyszącym im zmianom prawa gospodarczego. Warto jednak zauważyć, iż w przypadku leasingu praktyka gospodarcza zdecydowanie wyprzedzała zmiany w prawie. Pomimo, iż uregulowania w zakresie umowy leasingu wprowadzone zostały do Kodeksu cywilnego dopiero w 2000 roku, już przed tą datą umowy leasingu funkcjonowały w obrocie gospodarczym, jako umowy nienazwane. W początkowym okresie głównymi przedmiotami umów leasingu były środki transportu oraz maszyn i urządzenia wykorzystywane w działalności gospodarczej. Z czasem, zakres środków trwałych finansowanych za pomocą leasingu uległ poszerzeniu obejmując także sprzęt i licencje komputerowe, nieruchomości oraz wszelkie inne środki trwałe.

Pomimo istotnej ewolucji podejścia organów podatkowych do zagadnień związanych z leasingiem, dalszy dynamiczny rozwój rynku leasingu jest hamowany przez nieprecyzyjne przepisy podatkowe i rozbieżne ich interpretacje przez poszczególne organy podatkowe. Postrzeganie leasingu przez niektórych przedsiębiorców, jako skomplikowanego narzędzia finansowania wynika również z całkowitego braku spójności między poszczególnymi regulacjami dotyczącymi zagadnień związanych z leasingiem. Należy sobie, bowiem uświadomić, iż każdy z aktów, tj. Kodeks cywilny, ustawy o podatku dochodowym, ustawa o VAT oraz ustawa o rachunkowości, definiują bądź traktują leasing w odmienny sposób.