W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej może dojść do sytuacji, gdy kontrolowana przez daną jednostkę część aktywów nie przynosi przewidywanych korzyści ekonomicznych. Mówimy wówczas o tak zwanej utracie wartości aktywów.
Utrata wartości firmy zgodnie z wymogami sprawozdawczości MSSF
Zagadnienia związane z utratą wartości aktywów uregulowane zostały Międzynarodowym Standardem Rachunkowości nr 36, który jest jednym z najtrudniejszych, do wykorzystania w praktyce, standardów rachunkowości. Celem tego standardu jest uregulowanie procedur, które jednostka winna stosować, aby zapewnić, że aktywa wykazywane są w bilansie w wartościach nieprzekraczających ich wartości odzyskiwalnej np. kwocie możliwej do uzyskania w wyniku ewentualnej sprzedaży. Wykonanie testu na utratę wartości firmy stanowi spore wyzwanie dla osób go sporządzających.
Standard opisany w MSR 36 dotyczy m.in. aktywów finansowych reprezentujących:
a) jednostki zależne,
b) jednostki stowarzyszone,
c) wspólne przedsięwzięcia.
Analiza dotyczący utraty wartości aktywów polega na:
1. Ustaleniu czy występują przesłanki świadczące na to, że mogła zaistnieć utrata wartości jednego ze składników aktywów, np.:
- większa utrata wartości rynkowej składnika aktywów, od spodziewanej w wyniku upływu czasu i zwykłego użytkowania,
- wystąpienie znaczących i niekorzystnych zmian technologicznych, rynkowych, gospodarczych lub prawnych w otoczeniu prowadzenia działalności lub rynku docelowego składników aktywów,
- wartość bilansowa aktywów netto jest wyższa od wartości ich rynkowej kapitalizacji, czyli liczona według kursu giełdowego,
- istnieją dowody na to, że nastąpiła utrata przydatności danego składnika aktywów lub doszło do jej uszkodzenia,
- dowody pochodzące ze sprawozdawczości wewnętrznej, że ekonomiczne wyniki uzyskiwane przez dany składnik są lub w przyszłości będą gorsze od oczekiwanych.
Test na utratę wartości aktywów powinien być wykonany również, gdy jednostka posiada wartość firmy nabytą w wyniku przejęcia spółki lub połączenia jednostek gospodarczych, albo występują wartości niematerialne i prawne o nieokreślonym okresie użytkowania lub niedostępne do użytkowania.
2. Ustalenie wartości bilansowej tego składnika/składników,
3. Ustalenie wartości odzyskiwalnej, która stanowi wyższą z dwóch wartości:
- wartości godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży (np. koszty usług prawnych, opłaty skarbowe itp.) – jest to kwota możliwa do uzyskania ze sprzedaży składnika aktywów,
- wartości użytkowej – jest to bieżąca, szacunkowa wartość przyszłych przepływów pieniężnych, których uzyskania oczekuje się z tytułu dalszego użytkowania składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne.
Oznacza to, że nie zawsze trzeba ustalać te obie wielkości. Jeżeli jedna z nich jest wyższa od wartości bilansowej, to wówczas nie ma konieczności należy szacowania drugiej z wymienionych kwot.
4. Porównanie wartości bilansowej z wartością odzyskiwalną wraz z dokonaniem odpisu aktualizującego.
Metody określania wartości godziwej i wartości użytkowej zbliżone są do metod kalkulacji wartości przedsiębiorstwa stosowanych przez Resulto Sp. z o. o. (metoda majątkowa lub porównawcza oraz metoda dochodowa).
Pomagamy w podejmowaniu racjonalnych decyzji inwestycyjnych.
Zapytaj o naszą ofertę:
doradztwo gospodarcze Resulto Sp. z o.o.
tel.: +48 783 366 476
e-mail: poczta@resulto.pl
Wszelkie prawa do artykułu posiada Resulto Sp. z o.o. Kopiowanie i wykorzystanie fragmentów tekstu dozwolone jedynie pod warunkiem podania źródła.